Ha! Zgadzam się :D Za dużo ludzi traktuje wszystko co zostało przedstawione w Agorze jak 100% prawdę historyczną.

Ja najbardziej lubię ten film za niesamowitą scenografię i bardzo ładne kostiumy. Podoba mi się ponadto jak poprowadzony został wątek miłosny. Z początku wydawał się absolutnie typowy... do dziewczyny uderza dwóch gości - piękny i bogaty arogancki dupek oraz skromny prostaczek. Wiadomo jak dalej idą takie historie więc nie muszę kończyć. Ale jakież było moje zdziwienie kiedy arogancki dupek okazał się ludzki i inteligentny, a skromny prostaczek zamienił się w żądnego krwi fanatyka :)

Wątek miłosny - nie do końca się zgodze, iż "skromny prostaczek zamienił się w żadnego krwi fanatyka". Davus nie był prostaczkiem, skrupulatnie przysłuchiwał sie wykładom Hypatii, rozumiał czasem więcej niż jej uczniowie, czyli był inteligentny i żadny wiedzy. Ponadto nie nie przyjmował wszytskeigo bezkrytycznie, chociazby domiemany cud przejścia Amoniusa przez płomienie. On chce wiedziec, drąży temat. Zyje na pograniczu dwóch światów - tego, w którym może "uczestniczyc" w zyciu ludzi oświeconych i okazuje się że nie jest głupszy od nicha oraz świata niewolników, w którym w hierarchi społecznej nic nie znaczy. Brak mu poczucia przynalezności do jednego swiata. Sympatia Hypatii, jej podziw dla modelu ptolemejskiego sprawiają, iż niebezpiecnzie zbliża się do granicy, której nie powinien przkeroczyc. Jako młody mężczyzna ma tylko jedno marzenie - aby Hypatia spojrzała na niego jak na równego, co wiemy jest niemożliwe. W dodatkach znajduje się wyciąta scena modlitwy Davusa, w której prosi Boga "niehc spojrzy na mnei jak na równego". Spotkanie Amoniusa daje mu możliwoś wyładowania zgromadzonej w głowie frustracji oraz poczucie przynalezności, dla którego Davus odrzuca swoją wiedzę. Aby byc jednym z Parabolan musi udawac, iż wie mniej niż jest w rzeczywistości, Tylko pod tym warunkiem jest akceptowany wsród prostych mnichów, a ta akceptacja wydaje się dawac mu smutne szczęście. Davus nie jest jednak zaciekłym fanatykiem, ma wątpliwości. Pyta Amoniusa czy rozmawia z Bogiem, czy to co robią jest w porzadku. Jego zachowanie podczas uroczystości, kiedy próbuje powstrzymaniu Amoniusa tez daje świadectwo jego człowieczeństwa nie do końca utraconego. Według mnie nie jest postacią jendoznaczna. A Orestes - hmmm...poznajemy go jako zarozumiałego młodizeńca, który ma opinię casanovy. To jeszcze nie świadczy o głupocie czy brak dobrych cech. Był sobą przez cały okres i w moim mniemaniu nie przechodiz żadnej wewnętrznej przemiany.

Mówiąc o prostaczku miałem na myśli stereotyp znany z innych filmów, który Agora ku mojemu zadowoleniu przełamała. Ponadto nie chodzi tu o o to, że stereotypowy "prostaczek" jest głupi tylko o to, że jest prostolinijny i wywodzący się zwykle z nizin społecznych. Nie ma szans u "dziewczyny, którą adoruje bogaty, arogancki dupek", ale na końcu typowego wątku miłosnego oczywiście zostaje przez nią dostrzeżony :D
Davus, a fanatyzm - celne spostrzeżenie i nie do końca precyzyjnie się wyraziłem. Ale nie zmienia to faktu, że lata z zakrwawionym mieczem po mieście i morduje ludzi. Dla mnie nie jest już bardzo ważne czy to z powodów religijnych czy wewnętrznej frustracji. Najważniejsze w tym wszystkim jest to, że oglądając początek filmu już sobie wyobrażałem, że potoczy się to w nudny i powszechnie przyjęty sposób, a jak wiadomo wszystko potoczyło się inaczej.
Orestes - również się z Tobą zgadzam ale chodzi o to samo co przy Davusie - WYDAWAŁ MI SIĘ TYLKO stereotypowym bogatym dupkiem i cieszę się, że twórcy filmu nie poszli tym tropem, a pokazali też jego dobre cechy (wg mnie z czasem wyrasta z niego najbardziej ludzki bohater w całym filmie)

Jasne:) Lata z tym mieczem i zaprzecza wszystkiemu czego się dowiedzielismy o nim wcześniej. Choc mam wrażenie, iż wstydzi się w pewnym momencie swoich "dokonan". Może to zabieg reżyserski aby dac nam do zrozumienia, iż religia przyciąga różnych ludzi, a źle rozumiana zmienia się w morderczą machinę.
W ogóle watek Davus - Hypatia bardzo mi się podobał, a gra młodego Maxa Minghelli rewelacyjna. (Pomijam, iż operator chyba zakochał się w jego karku, gdyż czesto jest "od tyłu' kadrowany:)
jeszcze ejdna perełka aktorska - Amonius, bardzo charyzmatyczna postac.
Co do Orestesa faktycznie wydaje się, iż zachowuje się on bardziej moralnie niz obaj biskupii koscioła chrześcijańskiego.

Wspomnę jeszcze o muzyce, która w niezłwykły sposób buduje klimat filmu oraz o rekwizytach - wyposażenie domu Hypatii, sal wykładowych a nawet dbałośc o szczegóły w amfiteatrze. Brawo!